திரும்ப நான் கல்லூரி சென்றால்..

இந்த தலைப்பிற்கு,தொடர் பதிவிட அழைத்தமைக்கு தேவன் சாருக்கு முதலில் நன்றியை கூறிக்கொள்கிறேன்.

கல்லூரி-இந்த வார்த்தை, கல்லூரி படிப்பை முடித்தவருக்கு கிளர்ச்சியையும்,கல்லூரி செல்ல வாய்ப்பில்லாதவருக்கு ஒருவித ஏக்கத்தையும்,கல்லூரியில் படித்துக்கொண்டிருப்பவருக்கு துள்ளலையும் தரும் ஒரு மந்திரச்சொல்.

பொங்கல்,தீபாவளிக்கு மட்டுமல்லாமல்,வாரத்தில் ஏழு நாளும் வண்ண வண்ண ஆடைகளை புனைந்து,நித்தமும் வாழ்வை திருவிழாவாக்கி கொண்டிருப்பது ,கல்லூரி காலம்.

பாடம் ஒவ்வொன்றிற்கும்,ஒவ்வொரு நோட்டு போட்டு,புத்தக பொதி சுமந்த கழுதைகளிலிருந்து,பட்டாம் பூச்சியாய், “அனைத்தும் அறிவே” என்ற கூற்றை மெய்ப்பிக்கும் பொருட்டு,ஒரு சில புத்தகங்களை மட்டும் மார்பில் அணைத்தும்,சட்டையை ட்க் இன் செய்வது போல நோட்டுக்களை டக் இன் செய்தும் பரிணாம வளர்ச்சி கண்டது கல்லூரி.

பள்ளிகளில் கிணற்று தவளையாய் இருந்த நட்பு வட்டம்,பல வண்டிகள் மாறி சென்று படித்து,பல புதிய முகங்களை வாழ்வில் அடையாள்ப்படுத்தி,நட்பு விட்டத்தை அதிகப்படுத்தியது கல்லூரி காலம்.நண்பர்களாய்,இன்றும் நம்முடன் வந்து கொண்டிருப்பவர்களில் ,அதிக சதவிகிதமும் கல்லூரி தந்த வரம்.

தேவையில்லாத தயக்கங்களை வெளியேற்றி,பல திறமைகளை வெளிக்கொணரவும்,உணர்ந்து கொள்ளவும் வாய்ப்பளித்த காலம்.

பாடத்தில் பெயிலானால்,காதை பிடித்து திருகாமல்,காசு கொடுத்து மறுபடியும் எழுத சொல்லும் தந்தையையும்,ஹோம் வொர்க் செய்யாததிற்கு ,முட்டி போட சொல்லாத ஆசிரியர்களையும் உள்ளடக்கிய காலம்.

தெளிவாய் அணுகுபவருக்கு,ஏணிப்படிகளாகவும்,நெறிபடுத்தப்படாத எண்ணம் உடையவருக்கு சறுக்கு மரமாகவும் .அமைவது கல்லூரி வாழ்வு.

கடல் போல்,நவரசம் கலந்த அனைத்து உணர்வுகளையும் அள்ளித்தரும் காலம், அந்த நான்கைந்து வருட கல்லூரி காலம் மட்டும் தான்.

இவ்வாறு,அனைவருடைய வாழ்க்கையிலும் வசந்த காலமாய்,ஆயிரமாயிரம் கனவுகளை ருசிக்க வைக்கும்,இனிய பிராந்தியமாய் இருப்பது அவரவர் கல்லூரி காலங்கள்தான்.

வேதனையான பல நிகழ்வுகள் கூட,நினைக்கையில் இனிப்பாய் மாறுவது,கல்லூரி வாழ்வை மறுபடியும் அசைபோடும் போதுதான்..

நானும் எனது கல்லூரி வாழ்வை திரும்பி வாழ நினைக்கிறேன்,அதே நண்பர்களுடன்.ஏனெனில்,”படிப்பு”,”மதிப்பெண்” என்று குதிரைக்கு மாட்டிய கடிவாளமாய்தான்,என் கல்லூரி வாழ்வு சென்றது.நட்பு எனும் நறுமணத்தை ,சரியாக நுகர மறந்த நாட்கள் அவை.இன்றுள்ளது போல் நட்பு வட்டம், அன்று பெரிய பரப்பளவை கொண்டிருக்கவில்லை.

இந்த பதிவெழுத சந்தர்ப்பம் அமைந்தது போல, கல்லூரிக்கு மாணவியாய் செல்ல வாய்ப்பு அமையுமா என்று எதிர்பார்த்து கொண்டிருக்கிறேன்.

இந்த பதிவை தொடர்ந்து எழுத நான் அழைப்பது, ஜமால் மற்றும் வேத்தியன்.