நினைவில் நின்றவன்-சிறுகதை(முதல் முயற்சி)

கொடைக்கானல் மலைப்பாதையில் எங்களது டாட்டா சுமோ மெல்ல ஏறத்துவங்கியது. எனது இதயத்துடிப்பும் கூடவே.கடினமான பனிப்பொழிவு ,உடலை குளிர்வித்தாலும்,எனது முகத்தில் அரும்பிய வியர்வையை நான் உணர தவறவில்லை.

"கடவுளே! என்ன சோதனை இது..ஏன் எனக்கு மட்டும் ஞாபகமறதியை கொடுக்க மறந்து விட்டாய்"..மனதுக்குள்ளேயே கடவுளை சாடினேன்.

க்ரீச் .....

"என்னம்மா ,முகமெல்லாம் வேர்த்திருக்கு! "- எனது கணவர் அசோக்"

ஒன்னுமில்லைங்க,மலைப்பாதைனா எனக்கு கொஞ்சம் அலர்ஜி .அதான்..."

OK relax.. இன்னும் ஒன் ஹவர்ல நம்ம "பாலஸ் வுட்லாண்டு " க்கு போய்விடலாம்"-தேனிலவிற்கு செல்லும் குதுகூலம் என்னவரிடம் இருந்தது.

வண்டி சில்வர் பால்சை (silver Falls) தாண்டிக்கொண்டிருந்தது..மனதில் சாரல் அடிக்க தொடங்கியது.

"இதோ இந்த இடத்தில தானே ,நானும் கணேசும் குரங்குகளிடம் மாட்டிக்கொண்டு அவஸ்தைப்பட்டோம். பிறகு கணேஷ் கம்பை ஓங்க,பதிலுக்கு குரங்குகளும் ஓங்க ,பின்பு நாங்கள் தப்பித்தால் போதும் என ஓடி,..அப்பப்பா .எவ்வளவு மகிழ்ச்சியான தருணங்கள்.

சாரல் இப்பொழுது என்னுள் தணலாய் மாறத்துவங்கியது.

"தீபா..ஸ்நாக்ஸ் ஏதும் சாப்பிடுறியா?"-கனவை கலைத்தார் கணவர்.

"இல்லைங்க ..வேண்டாம். ரூமுக்கு போயிட்டு சாப்பிட்டுக்கிறேன் "

கனவை தொடர்ந்தேன்.

வண்டி இப்பொழுது ஏரியின் அருகே உள்ள வளைவான பாதையில் சென்று கொண்டிருந்தது.

மறுபடியும் மனம் கணேஷை நோக்கி விரைந்து சென்று பற்றி கொண்டது.

டோக்கன் கொடுக்கும் இடத்தில ,அனைத்து போட்டுக்கும் (boat) பணம் கொடுத்துவிட்டு ,ஒரு மணி நேரம் ,தனியாய் ஏரியில் உலாவியது ,நினைவை தழுவி சென்றது.எவ்வளவு ரம்யமான நாட்கள் அவை.அனைவரும் சுற்றி நின்று வேடிக்கை பார்க்க ,நான் நாணத்துடன் கணேஷின் அருகில் அமர்ந்து கொஞ்சி கொஞ்சி பேசியது.....கடவுளே எனக்கு ஞாபக மறதியை கொடு!.

"தீபா ..தீபா..எங்க இருக்கே! ஹோட்டல் வந்துடிச்சு .இறங்கு வா!.உன் வரவுக்காக இந்த ஹோட்டல் காத்து கொண்டு இருக்கு.நானும் கூடத்தான்" அசட்டு சிரிப்புடன் கண்சிமிட்டினார் என் கணவர்.

என் ஹாண்ட்பாகை எடுத்து கொண்டு உள்ளே நுழைந்தேன்.

"குட்டிம்மா! இப்போ டைம் 12.30.நாம லன்ச் முடுச்சுட்டு,கொஞ்ச நேரம் வெளியில் சுத்திட்டு ,6.30 போல திரும்பலாம்.O.K வா ? உனக்கு ஒன்னும் ஆட்சேபனை இல்லையே!

"இல்லைங்க"

அந்த ஹோட்டலிலே லன்ச் முடித்தோம்.வெளியே வந்து டாடா சுமோவில் ஏறினோம்.வண்டி நிதானமாக நகர துவங்கியது.

"தீபா டியர் !நாம இப்ப எங்க போறோம் தெரியுமா?"

ம்ஹும்.தெரியாதுங்க!

சூசைடு பாயிண்ட்! இது எல்லோரும் இங்க வந்தோனே போய் பாக்குற சூசைடு பாயிண்ட் இல்ல.இது வேற.இங்கிருந்து 5 கிலோமீட்டர் மேலே உள்ள மலையில்தான் ரியலான சூசைடு பாயிண்ட் இருக்கு.நீ இதுக்கு முன்னாடி போய் இருப்பியான்னு தெரியல.தடுப்பு சுவர் எதுவுமே கிடையாது ! வித்தியாசமா செம த்ரில்லிங்கா இருக்கும்.நீ ரொம்ப என்ஜாய் பண்ணுவ!......................,...........,

என் கணவர் பேச பேச தலை சுற்ற ஆரம்பித்தது .எந்த இடத்தை வாழ்வில் மறுமுறை பார்க்ககூடாது என்று நினைத்தேனோ ,அந்த இடத்தை என் கணவர் மூலமே!..நெஞ்சை அடைத்தது .

"வா தீபா..இடம் வந்திருச்சு .பாத்து இறங்கு.என் கையை பிடிச்சிக்கோ "

அந்த இடத்தை நெருங்க நெருங்க கணேஷின் அருகாமையை என்னால் உணர முடிந்தது.

தீபா....-கணேஷின் குரல். தீபா...- மறுபடியும் கணேஷின் குரல்.

சந்தேகமே இல்லாமல் கணேஷ் தான்,என் கால்கள் இரண்டும் கட்டையாகிவிட்டதா?அடுத்த அடி எடுத்து வைக்க முடியவில்லையே..ஐயோ ..என்னது இது..எனக்கு பார்வை போய் விட்டது.. சுற்றிலும் கருமையாய் உள்ளதே"..........

"தீபா ..தீபா..என்ன ஆச்சுடா ,,எழுந்திரு..ரியாலி சாரிடா .நீ இப்படி பயப்படுவேனு தெரிஞ்சிருந்தா ,இங்க உன்னைய கூபிட்டே வந்திருக்க மாட்டேன் ..வா போகலாம் "-பிஸ்லேரி பாட்டிலுடன் நின்றிருந்தார் என் கணவர். எழுந்து என்னவருடன் நடக்க ஆரம்பித்தேன்.

இரண்டு வருடங்களுக்கு முன் ---என்ற படத்தில் ,என்னுடன் நடித்து ,ஷூட்டிங்கின் போது இதே இடத்தில தவறி விழுந்து இறந்து போன ,நடிகர் கணேஷின் குரல் என்னை விட்டு தொலைவாக சென்று கொண்டிருந்தது.